Do sredine ХIХ veka malo je bilo izgrađeno puteva pa se najviše putovalo na konju ili pešice. U to vreme je i Slatina bila bez saobraćajnih veza. Po kazivanju starijih lјudi celo područje od Slatine do Bosanskog Šamca bilo je obraslo velikom šumom. Ko bi išao u Bosanski Šamac, morao jе mestimično zasecati stabla kako bi se znao vratiti nazad.

       Prvi međugradski put počeo se graditi na relaciji Brčko – Orašje – Bosanski Šamac 1846. godine,/21/ a verovatno i još neki putevi u Posavini. Kada je 1860. godine za vezira Bosne postavlјen Topal Šerif Osman-paša, ozbilјnije se pristupilo gradnji puteva po celoj Bosni i Hercegovini./22/ Već 1866. završavaju se putevi Sarajevo – Bosanski Brod, Tuzla – Gračanica – Brčko i drugi./23/ Krajem turske vladavine završen je i put Gračanica – Gradačac – Bosanski Šamac (koji vodi graničnom linijom između Slatine i Kornice), jer ga spominje Vjekoslav Klaić 1878. godine da se već koristi za saobraćaj./24/

      Slatina je u početku imala dva puta koji su izgrađeni verovatno odmah iza 1860. godine. Jedan je vodio od Modriče preko Konjević bunara, Taborišta i Crkvinog polјa u mesta Obudovac, Orašje i Brčko. Drugi je, takođe, išao od Modriče preko Kornice i polјa Dolače i Polјca pa na kućište Jovana Radulovića, gde je bila ćuprija na Tolisi i sastajao se sa prvim na Džombićkom polјu. Priča se da su jednom Turci Modričani vozili neko zvono iz Srbije preko te ćuprije. Kad su došli na sredinu, ćuprija se prolomi te zvono padne u vodu i zarije se u mulј. Postoji verovanje da se ono i sada tu nalazi. Sve do prošlog rata mogli su se videti tragovi te ćuprije koja je bila drvena. 

      Nekada su atari Dolača i Polјce bili naselјeni. Pošto je tuda prolazio put od Modriče za Brčko, Turci su u prolazu stalno uznemiravali stanovništvo. Ljudima to dosadi pa se svi presele na levu obalu reke Tolise/25/ i kroz zaseoke Panjik i Grbaču izgrade novi put, a stari se sasvim napusti, te vremenom izgubi svoj značaj. U to vreme je na raskrsnici starog i novog puta u blizini Kornice postojao putokaz, zbog čega se i danas to mesto zove „Tablјa“.

      U Slatini je prvi nabavio okovana kola Panto Nedić 1880. godine. Kupio ih je u Slavonskom Šamcu i zvala su se „tarnice“./26/ No, lјudi su i dalјe radije putovali pešice nego kolima. Kažu da je pok. Vujo Nedić, koji je umro 1933. godine, dvaput sedmično išao pešice čak u Gračanicu udalјenu oko 40 km od Slatine. Pešice se išlo u Bosanski Šamac, Gradačac i Modriču sve do iza Drugog svetskog rata. Mnogi bi ovaj put prepešačili bosi, a zimi u „drvenjacima“/27/ iako je ova vrsta obuće bila nepodesna za duga pešačenja.

      Danas niko više ne ide pešice ne samo u obližnje gradove, nego ni iz jednog zaseoka u drugi, jer se koriste razna prevozna sredstva: autobus, automobil, motocikl, bicikl i drugo.

      U Posavini je u posleratnom periodu mnogo urađeno na modernizaciji putnog saobraćaja. Tako su asfaltirani putevi Bosanski Šamac – Crkvina - Modriča 1972. godine, Crkvina – Kornica – Gradačac 1973, Bosanski Šamac – Orašje i još neki manje značajni.

      I Slatina je dobila asfaltne puteve koji polaze iz dva pravca. Jedan se odvaja od glavnog puta kod Kornice i povezuje zaseoke Panjik, Grbaču i Puškare, a drugi od Konjević bunara i prolazi kroz Gajeve i Srednju Slatinu. Prvi je asfaltiran 1976, a drugi 1978. godine.

     Prva autobuska linija Bosanski Šamac – Slatina uvedena je 1971. godine i od tada selo ima stalnu autobusku liniju sa Bosanski Šamcom i Gradačcem što je od značaja, jer ga najviše koriste radnici i učenici za prevoz do radnog mesta i nazad.
/21/ Ambrozije Benković, Gorice u Posavini, Vinkovci 1968, str. 71.
/22/ Dr Milan Z. Vlajinac, Zgon ili kulučenje van mesta stanovanja CKA), knj. XEIX, Beograd 1932, str 339-343.
/23/ Bosanski vjestnik 1866, str. 18.
/24/ Vjekoslav Klajić, Bosna - podatci o zemljopisu i poveisti, Zagreb 1878, str. 133.
/25/ Svešt. Đoko Novaković, Ljetopis Srpske pravoslavne parohije slatinske iz 1936 godine (u rukopisu)
/26/ Cvijetin Jovanović, Navedeno djeko.
/27/ Kruta drvena obuća . Izrađivao je Ilija Zečević ii Čardaka.